Din ahlakindan uzak toplumlarda, kisilerin eksikliklerini arastirmak, kusurlarini ortaya çikarmaya çalismak çok yaygin bir davranis seklidir. Insanlarin bu yola yönelmelerinin altinda yatan sebep ise dünyaya yönelik hirslari ve üstün olma arzularidir. Bu insanlar karsilarindaki kisilerin hatalarini ortaya çikarmalarinin kendilerine bir üstünlük getirecegine inanirlar. Bunun için sikça basvurduklari yöntemlerden biri de alayciliktir. Insanlarin kusurlariyla, acizlikleriyle ya da hatalariyla alay ettiklerinde, kendi kusurlarinin örtülecegini düsünürler. Bu yüzden cahiliye toplumlarinda alay, yasamin her aninda rastlanabilen bir ahlak bozuklugudur. Kuran ahlakina sahip olmayan bu insanlar, sürekli olarak baskalarinin alay edebilecekleri yönlerini arastirirlarken, bir yandan da kendileri alaya alinma ihtimalinin tedirginligini yasarlar. Dolayisiyla gösterdikleri bu alayci tavirlarla birbirlerini adeta bir "zulüm ortami" içinde yasatirlar.